Het 'brandglas', zoals wij dat noemden in onze jeugd, was altijd het bolle glas van een zaklamp. Je hield het richting zon en de stralen werden gefocust op één punt, zó heet dat je er gemakkelijk brandbaar materiaal mee kon laten gloeien. Het beste werkte dat met de dunne kunststoflaag waarmee in die tijd sturen van oude fietsen waren bekleed ter voorkoming van roest; daar kon je heel snel gaatjes in branden, maar dat stonk nogal. Ik praat dan over de tijd tussen 1942 en 1947. Maar in dit geval is de bolle kant veel te onregelmatig en het zal daarom niet voor dat doel zijn gebruikt. Romeins glas zou meer groenig zijn.
Hopelijk komt er iemand met een goede suggestie.
Keioloog70
