Cluster Laat Middeleeuws Cluster Laat Middeleeuws met n 20e eeuws Armen belasting Fietsplaatje met een gat
in t midden deze behoefde geen belasting te betalen
Fiets Plaatje zijn periode 1933/34
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“Per 1 Augustus a.s. moeten alle rijwielen voorzien zijn van een nieuw rijwielbelastingmerk…”, zo begint een klein bericht in de krant van 25 juli 1932. Een bericht waar je bijna overheen leest, maar waarvan de strekking destijds toch van grote importantie was. Stel je maar eens voor dat je inderdaad te laat was met de aanschaf van een rijwielbelastingplaatje, ja, dan had je toch echt een probleem.
Op 1 augustus 1924 werd in Nederland het rijwielbelastingplaatje ingevoerd. Iedere fietser (op wat uitzonderingen na) moest belasting betalen voor zijn rijwiel. Men kon dit doen door de aanschaf van een metalen rijwielbelastingplaatje dat op de fiets bevestigd moest worden. Voor elk jaar werd er een ander plaatje gemaakt. Door veldwachters en marechaussee werd streng gecontroleerd of de belasting betaald was. Zij mochten fietsers ‘desnoods met geweld tot stilhouden dwingen’ en overtreders konden rekenen op een fikse boete
https://www.hglochem.nl/nl/node/182Minister van financiën Colijn voerde in 1924 de rijwielbelasting opnieuw in. Hij zei "een dergelijke stap te betreuren, maar zij was noodzakelijk op grond van den treurigen staat van de schatkist". Op dat moment waren er in Nederland ruim 1,7 miljoen belastbare fietsen. De belasting gold voor het rijwiel en niet voor de houder. Om te bewijzen dat er voor de fiets was betaald moest een rijwielplaatje op of bij het stuur worden aangebracht. Deze plaatjes werden bij 's Rijks Munt geslagen en waren voor drie gulden bij het postkantoor te koop. Het geld ging eerst voor een deel en later in zijn geheel naar het Wegenfonds. Vanwege het grote aantal diefstallen van rijwielplaatjes mocht men deze vanaf 1933 ook zichtbaar op de linkerborst dragen, zodat ze niet op de onbeheerde fiets achterbleven wanneer deze geparkeerd stond. Het tarief werd in 1927, toen de inkomsten van deze vorm van belasting boven een miljoen kwamen, verlaagd naar fl. 2,50. Werklozen konden in de crisistijd een gratis rijwielplaatje krijgen, waarbij in deze plaatjes een rond gaatje was geponst ter controle, omdat het niet was toegestaan om met een gratis verstrekt plaatje op zondag te fietsen.
In 1940 waren er 3,6 miljoen fietsen in Nederland, die samen zo'n negen miljoen gulden per jaar opbrachten. Dit had ook te maken met de Tweede Wereldoorlog. Particulier autogebruik was verboden. De bezetter maakte op 1 mei 1941 een einde aan de rijwielbelasting en het belastingplaatje
http://www.piepstok.nl/vondsten/catalogus.htmlEen plaatje met een gat
Mensen die werkloos waren en een fiets hadden, hoefden niet mee te betalen aan de rijwielbelasting.
Iedereen met een fiets moest namelijk een belastingplaatje van metaal kopen en aan de fiets vastmaken. Maar werklozen hoefden niet voor zo'n plaatje te betalen. Om een duidelijk verschil aan te geven tussen een gratis 'werklozenplaatje' en een 'echt' plaatje, kregen zij een plaatje met een gat er in. Vele werklozen vonden dit helemaal niet leuk, want zo kon iedereen zien of je werk had of niet.
http://www.piepstok.nl/vondsten/catalogus.htmlwaarde
https://peree-munten.nl/overige-rijwielbelastingplaatjes/========================================================================
