Deze kwam ik ook nog tegen op internet hij had pech met zijn ontsnapping destijds ;
De onthoofding van Karel I van Engeland
Koning Karel de I is geboren op 19 november 1600 in Dunfermline gelegen in Schotland. Karel de I is de tweede zoon van Jacobus de I, die koning was van Engeland van 1603 tot 1625.
Toen Jacobus de I afstand deed van de troon volgde Karel de I hem op en werd Koning van Engeland, Schotland en Ierland. Op 18 juni 1625 was de eerste vergadering met het Parlement. Uit deze vergadering bleek dat er een hoop ontevredenheid heerste over de oorlog met Spanje, de plaats die Buckingham innam en over de ingrijpende financiële eisen die Karel had.
Karel dacht namelijk dat het parlement hem het recht zou geven (voor de duur van zijn gehele regeringsperiode) dat hij de bestaande belastingen mocht opheffen. Helaas was dit niet het geval. Karel kreeg alleen het recht om de heffing van het tonne- en waaggeld voor één jaar toe te staan. Op 12 augustus 1625 hief Karel het eerste parlement op maar omdat de koning een gebrek aan geld had moest hij het parlement op 6 februari 1626 weer bijeen roepen.
Dit tweede parlement was niet zo gemakkelijk als het eerste parlement. Ze hadden natuurlijk al wat ervaring met Karel, het gevolg hiervan was dat ze zich verzette tegen de wil van Karel om absolute macht te hebben. Ook wilde ze verantwoording van het oorlogsbeleid en stelde ze Buckingham in staat van beschuldiging. Op 15 juni 1626 werd ook het tweede Parlement ontbonden.
Karel zou natuurlijk weer in geldnood komen, maar dit keer probeerde hij door een gedwongen lening aan geld te komen. De oorlog die Engeland voer met Frankrijk verliep erg slecht, hierdoor moest Karel voor de derde keer het parlement bijeen roepen. Dit gebeurde op 17 maart 1628. Dit parlement dwong Karel tot het onderteken van de Petition of Right (=verzoekschrift om recht) op 7 juni 1628.
Opnieuw deed Karel iets zonder toestemming, waardoor het parlement in verzet ging. Karel was doorgegaan met het heffen van tonne- en waaggeld zonder daar opnieuw toestemming aan het parlement voor te vragen. Op 10 maart werden 9 parlementsleden gearresteerd en besloot Karel om zonder parlement verder te regeren.
Ook nu zou Karel zonder geld komen te zitten, maar omdat hij toch niemand had die hem de les kon lezen bedacht hij om de belastingen weer in te voeren en door verkoop aan monopolies weer aan geld te komen. Karel kreeg ook steun in zijn alleenheerschappij van de Anglicaanse kerk (Engelse bisschoppelijke staatskerk, in 1534 gesticht, met de koning als hoofd). Vooral van William Laud, een engelse geestelijke en staatsman, verl
eende hem veel steun. Doordat William Karel erg steunde kreeg hij macht en met die macht wilde hij het episcopale systeem (bestuursvorm van de Kerk, waarbij een overwegende positie toekomt aan de bisschoppen) invoeren. Inmiddels was de geldzorg bij Karel ook voor een groot deel opgelost, dit kwam doordat hij vrede had gesloten met Frankrijk. Opnieuw maakte Karel misbruik van zijn macht tot grote ergernis van de Engelse bevolking.
Hij wilde het zogenaamde ship-money (geld dat de kuststeden moeten betalen voor het onderhoud van de vloot) als een permanente belasting invoeren. Toen Karel, samen met Laud, ook nog eens een conflict kreeg met Schotland omdat hij daar het anglicanisme in wilde voeren (de Schotten waren toen aanhangers van het presbyteriaanse geloof) barste de bom.
De Schotten sloten het National Convenant (de benaming voor verbonden van godsdienstig-politieke aard in de geschiedenis van Schotland) en snel daarna werd de oorlog aan Karel verklaard. Deze oorlog kreeg ook snel weer zijn einde. Karel had nu meer geldzorgen dan ooit en dit dwong hem het parlement weer bijeen te roepen. Dit gebeurde op 3 november 1640. Op 15 mei 1641 werd het Triennial Act gesloten waarin stond dat het parlement eens in de 3 jaar bijeen zou komen ook wanneer het niet door de Koning zou zijn opgeroepen.
Karel ging naar Schotland om nu zelf te proberen de Schotten van zijn geloof te overtuigen (meer dwingen). Op 2 juni 1642 kreeg Karel negentien punten voorgeschoteld waaraan hij zich volgens het parlement moest houden. Hij wilde hier niet aan meewerken en verwierp ze.
Het gevolg hiervan was dat op 22 augustus 1642 de strijd tussen het parlement en de koningsgezinde (ook wel de civil war = burgeroorlog) van start ging. Het eerste belangrijke dat in de burgeroorlog gebeurde was de tot stand koming van de Solemn League and Convenant van september 1643.
Op 5 mei 1646 gaf Karel zich over aan de Schotten. Het Engelse parlement maakte toen de Newcastle proposals waarin stond dat Karel zich volledig zou terugtrekken en zijn episcopale kerkorde plaats zou maken voor een presbyteriaanse. Karel wilde ook hier niet aan mee werken en wachtte geduldig af in de hoop dat er een conflict zou uitbreken tussen de independente en de presbyterianen.
De Engelsen kwamen helaas tot een akkoord met de Schotten waarop de Schotten Karel, op 30 januari 1647, uitleverde aan Engeland. Nog steeds wilde Karel niets weten van veranderingen, hij bleef volhouden. Op 4 juni 1647 kon Karel vluchten naar Wight, maar ook daar was hij niet veilig. In het geheim sloot hij een verbond met de Schotten, maar toen de Engelsen hier achter kwamen brak er opnieuw een burgeroorlog uit. (dit keer de Schotten tegen de Engelsen, presbyterianen tegen independente, royalisten tegen Cromwell en zijn aanhang. Oliver Cromwell (Engels staatsman,
was leider van het verzet tegen de koning en was zelf van 1649 tot 1658 heerser over Engeland) won de oorlog. Op 1 december 1648 viel Karel in handen van het leger. Cromwell kwam aan de leiding, en een proces begon tegen Karel. Hierin werd besloten dat Karel op 30 januari moest worden onthoofd. Op de dag van de executie mocht Karel nog een rondje lopen in het St. James park met zijn hondje waarna hij zijn laatste maal,
brood en wijn, kreeg. De man die Karel zou onthoofden weigerde op het laatste moment waardoor er iemand anders voor gevonden moest worden. Niemand wilde, op het laatste moment werden er 2 mannen gevonden die het wel wilde doen (zij kregen er wel ₤100,- voor betaald). Toen Karel zijn hoofd in de goede positie moest leggen had hij nog een paar laatste woorden:
“I have delivered to my conscience; I pray God you do take those courses that are best for the good of the
kingdom and your own salvation.
Karel I (Dunfermline, 19 november 1600 – Londen, 30 januari 1649) was koning van Schotland, Engeland en Ierland (27 maart 1625 – 30 januari 1649). Hij is de enige Britse vorst ooit die werd afgezet en onthoofd.[1] Hij was een zoon van Jacobus I.
Karel I werd geboren in het paleis in het Schotse Dunfermline. Zijn vader was op dat moment koning van Schotland, maar nog niet van Engeland. De beoogde troonopvolger was zijn oudere broer Hendrik, de prins van Wales. Deze stierf aan tyfus in 1612 en daarmee werd Karel erfgenaam van twee tronen. In 1616 werd hijzelf de prins van Wales, ofwel de beoogde troonopvolger van Engeland.
Hij stond sterk onder de invloed van zijn vaders favoriet George Villiers, de eerste graaf van Buckingham. Deze nam hem in 1623 mee naar Spanje, op zoek naar een geschikte bruid. Dit leverde niets op omdat de Spanjaarden eisten dat Karel zich zou bekeren tot het rooms-katholicisme.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Karel_I_van_Engeland+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
http://www.scheveningen1813-2013.nl/ballingschapstuarts/7charlesI1649/index.html
